Tuzlaci trenutno plaćaju najveće cijene karata gradskog i prigradskog prevoza u BiH, a sve uz činjenicu da javni prevoz kontrolišu privatne kompanije.
Najnovije poskupljenje gradske karte u Tuzli na 2, 5 KM, te prigradske na 4, 5 KM ponovo je pokrenulo pitanje monopola u javnom saobraćaju. Primjera radi, dnevna karta u Sarajevu košta 1,60KM, u Mostaru 1,50, Banja Luci 2,30 KM. Iako cijene goriva padaju, cijena karte u gradskom prevozu u Tuzli je opet skočila i to na 2,50 KM za gradska naselja te 4,5 KM za prigradska. Građani očajni te ističu da javni prevoz nije luksuz već potreba. Posebno u slučaju penzionera sa malim penzijama koji moraju doktoru, po lijekove, u kupovinu i slično.
” Moram dati te 2,5 KM kada idem doktoru po tablete, kada moram vaditi nalaze””- priča jedan penzioner. Očajni su i roditelji iz ruralnih naselja jer predstoji nova školska godina.
” Ko ima dvoje djece koje školuje, nema ih računa školovati. Dvije mjesečne karte za djecu su 250 KM. I dok im daš para da imaju da jedu u školi…katastrofa”- riječi su jedne majke.
I dok su u Sarajevskom kantonu cijene karata smanjene odlukom Vlade KS, to ne može biti urađeno i u Tuzlanskom kantonu. Za razliku od rugih dijelova BiH, u TK javni prevoz drže privatne kompanije. I to čak njih 48!
” Svih njih 48 je u privatnom vlasništvu i nijedna kompanija nije u društvenom vlasništvu da bi njome mogo rukovoditi, upravljati ili donositi neke strateške odluke kantonalno ministartsvo, odnosno, Vlada TK. Ovdje su adrese gradska i opštinska vijeća. Zakonom o komunalnoj djelatnosti je propisano da vijeća kreiraju komunalnu djelatnost na području grada, odnosno, opštine”- pojasnio je Nenad Lukanović, pomoćnik kantonalnog ministra za saobraćaj.
Kada je u pitanju Tuzla, Gradsko vijeće Tuzla, o ovom problemu se diskutovalo na sjednici početkom godine te je čak bilo i riječi da se razmotri mogućnost osnivanja gradskog preduzeća koje će biti u društvenom vlasništvu jer je firma “Gradski i prigradski saobraćaj” odavno privatizovana. Vijećnik Admir Čavalić podnosio je inicijativu za rješavanje problema gradskog prevoza.
” Grad Tuzla ima najsuplji javni prevoz u komparaciji sa drugim gradovima u BiH. To nije dobro i građani upozoravaju na to. Mi smo na Gradskom vijeću pokušali to progurati. Formiran je i tim sa ciljem rješavanja ovog problema. Međutim, nismo se pomakli ni pedalj. Zašto? Grad Tuzla nema poseban ugovor sa privatnim prevoznikom, a trebao bi isti da postoji i na bazi tog ugovora se trebaju definisati međusobna prava i obaveze. Šta to znači? Da prevoznik može koristiti javne površine za svoje djelatnosti, a sa druge strane, Grad Tuzla da može davati određene poticaje u subvencije, a sa ciljem kontrole visine cijene dnevnih i mjesečnih karata za građane”- pojašnjava ovaj vijećnik. On ističe da je to praksa svugdje i jedna od nadležnosti Grada Tuzle je regulacija javnog prevoza. On u narednom videu predlaže na koji način se to može riješiti.
Na kraju, poslali smo upit i preduzeću ” Gradski i prigradski saobraćaj” te zatražili komentar na sve veće cijene autobuskih karata. Međutim, nikakav odgovor niti komentar nismo dobili.
Podsjetimo, tadašnje ” Gradsko saobraćajno preduzeće” osnovano je 50-ih godina prošlog vijeka. Godinama se preduzeće razvijalo, širilo vozni park, usluge i broj radnih mjesta te povezivalo Tuzlu i okolne gradove i opštine. Pred rat, preduzeće je imalo 1.700 polazaka, 178 autobusa i 935 zaposlenika te je godišnje prevozilo 26.500,000 putnika. U toku rata, stradalo je 70 % voznog parka. Poslije rata je firma radila sa značajno manje resursa. Privatizacija “Gradskog i prigradskog saobraćaja” je urađena 2000.godine.
( Nataša Tadić)